حسینیه امام خمینی(ره)
عصر امروز یازدهم محرم الحرام (چهارشنبه 19/10/87 ) و بوقت نماز مغرب و عشا، خداوند باری تعالی لطفش را دگر بار شامل حال ما نمود، نسیم ولایت سوی ما وزیدن گرفت، و جهت اقامه نماز و عزاداری به مناسبت شهادت سید و سالار شهیدان، رو سوی حسینیه امام خمینی (ره) گرفته، تا ضمن عزاداری از شمیم ولایت نیز معطر شویم. سر راه دعاگو بودم که خدایا؛ نکند پشت در بمانیم ومجبور به بازگشت شویم، خدایا توفیق حضور در حسینیه را از ما دریغ مکن. و شکر خدا چنین نیز شد، و پس از مدتی معطلی بالاخره از مجال حضور در حسینیه وهمنشینی با انبوه عزاداران و مسئولین کشور بهره مند شدیم.
در این فرصت قصد را چنین در نظر گرفته ام تا بر اساس دیده ها و مشاهدات خویش، و بر اساس آموزه ها و ابزارهای علم مدیریت، و نیز سفارشات اسلامی شرح و نقدی بر این جلسه گران و محفل پربار را ارائه نمایم. البته طبق منطق دانشجویی هدف ما نیز اشاره و معرفی نقاط مثبت و مفید ، وتلاش در نشان دادن نقاط ضعف جهت اصلاح سریع برخی ضعفهای احتمالی است. مهمتر اینکه باید اشاره کنم موارد مثبت و منفی ناشی از نوع عملکرد گردانندگان جلسه و مسئولان حسینیه هستند، و به احتمال قریب به یقین شخصیتهای کشوری در این امر مقصر نمی باشند.
البته توفیق حضور در حسینیه امام خمینی(ره) و محضر مقام معظم رهبری را اولین بار در ایام فاطمیه گذشته پیدا کرده بودیم، اما در آن دفعه به دلیل جالب و پرهیجان بودن آن حضور، خیلی جذب مسائل پیرامونی نشده، و غرق متن قضیه شده بودم. ولی این بار ضمن توجه به مسائل جانبی، و نیز به دلیل کثرت این مسائل ، عزم ما جهت مکتوب کردن این موارد بیشتر شد تا در این جهت گام برداریم.
- از ابتدا شروع نمایم، آنگونه که در تلویزیون و اخبار شنیده بودم، قرار بود جلسه از نماز مغرب و عشاء آغاز شود، ولی این بار نیز مثل دفعه قبل ظاهراً انبوهی از جمعیت از ساعاتی قبل در محل حضور یافته و وارد حسینیه شده بودند، طوری که اگر کسی مانند من نزدیکی های اذان مراجعه می کرد، محتمل بود حتی از ورود به پشت در ورودی نیز بی نصیب بماند، و این در حالی است که مقام معظم رهبری و آموزه های اسلام و حتی همین اوقات شرعی نمازهای یومیه نیز بر رعایت وقت و زمان شناسی تاکید دارند.
- در مسیر ورود به حسینیه سه بار مورد بازرسی بدنی قرار گرفتیم، که از برخی جهات رضایت بخش نبودند و ای کاش بجای این سبک که خطاپذیر و و دارای ضعف هایی بود، کمی دقیقتر و نیز سبکتر به مسئله می پرداختند. متاسفانه در این مقال باز نمودن بیش از حد این موضوع را مناسب نمی دانم، و در صورت فایده،این امر باید با ارتباط مستقیم با حراست بیت در میان گذاشته شود. sajediashan@yahoo.com - در وهله بعدی باید بیان نمایم که نظم و ترتیب و آرایش حاکم بر جلسه در حد یک اجتماع شیعی و آن هم در عالیترین سطح نبود، بی نظمی ها و رفت و آمدها و هرج و مرج حاکم در میان حضار باعث خستگی و رنجش خاطر می شد چرا که انسان ناخودآگاه انتظار نظم و ترتیب و ادب را در چنین محفلی دارد.
- از مداحی سوزناک مداحان اهل بیت (ع)، و سخنرانی لبریز از نکته و پیام سخنران محترم نیز تقدیر و تشکر می نماییم.
- درخواست صلواتبرای مقام معظم رهبری، از طرف یکی از حضار، به زبان عربی و و از منظری موشکافانه نیزسکوت، پاسخ متقابل و تحسین حضار را باعث شد.
- از لحاظ آرایش حسینیه باید اذعان کنم؛ با وجود اینکه بشریت و علی التخصیص ما آذربایجانی ها به مقام و عظمت حضرت ابوالفضل العباس بشدت احترام گذاشته، ارادت ورزیده، و افتخار می کنیم، ولی در نصب پارچه نوشته ها و تابلوهای حسینیه طوری اقدام شده بود، که برای بیننده مقام حضرت ابوالفضل(ع) در مقایسه با مقام حضرت سیدالشهداء(ع) ایجاد سوال می کرد، که آیا اینهمه تابلو که راجع به حضرت ابوالفضل(ع) در مقایسه با امام حسین(ع) وجود دارد، به چه دلیلی است؟
- همه از مردم دلداده به ولایت، و از جوانان ولایت مدار و دوستدار اهل بیت(ع) انتظار بالا و بجایی دارند، و ما نیز با کوله باری از همین انتظاردر حسینیه قدم از قدم بر می داشتیم، اما واقعیت چیز دیگری بود، این جا شور ولایی بر شعور ولایی غلبه کرده، و عشق به ولایت، از عمل به تکلیف ناشی از عقل ولایی ممانعت به عمل آورده بود. متاسفانه مثلاً در حین توزیع غذا برخی از حضار، بی صبری و پر توقعی نموده و ضمن بلند شدن و رفتن به پیشواز بسته های غذا، گاه به یکی دو بسته نیز راضی نشده و دنبال غذای بیشتری بودند. حتی یکی از حضار وقتی فرزند کوچکش یک بسته غذا را آورد بجای تذکر، در عین ناباوری به تحسین و تشویق او پرداخت، یا دیگری دوبسته غذا را زیر لباسش پنهان نمود، ولی بغل دستی روحانیش حتی نسبت به تذکر مختصر نیز همت نگماشت، البته باید بگویم غالب افرادی که بدنیال غذای بیشتر بودند نه بخاطرسهم بیشتر و سیر شدن، بلکه بخاطر بدست آوردن طعام متبرک و بردن آن سوی خانواد و آشنایان بود، اما این جا باید گفت، پس در این وسط رعایت حق الناس چه می شود؟ آیا این بیت المال نیست؟ و ما مکلف به رعایت و حفظ بیت المال نیستیم؟ و مهمتر سایر افراد چه؟ اگر برای تعداد مشخصی غذا تهیه شده باشد، آیا دیگران نیز آروزی تبرک از این طعام را ندارند؟ و صد متاسفانه که از اعمال خلاف شئونات اسلامی و اخلاقی همچون برخورد فیزیکی حضار، یا اینکه در حین برگشت متوجه شدم شیشه عطر من سر جای خودش نیست و...به چشم می خورد. در ضمن فرصت غذا خوردن با مسئولین کشور نیز همچنان بصورت یک آروزو برای ما، در عوالم خیالی مان بایگانی شد.
- متاسفانه ناباورانه در حسینه امام خمینی نیز مصادیق اتلاف و اسراف وقت و انرژی دیده می شد، چه از نظر بی برنامه بودن در هدایت و کنترل حضار و چه در زمینه استفاده از منابع و انرژی.
- یکی از مسائلی که فکر مرا بخود مشغول داشت مرزبندی حسینیه بود، عده ای در نزدیکی مقام معظم رهبری، نفرات بعدی در همان قسمت ولی با فاصله، عده ای دیگر در میان دو دیواره کم ارتفاع لوله ای، و در نهایت توده مردم. شاید این مدل برای مکانیزم انگیزش خوب باشد، ولی طبق اموزه های شیعه و منطق عدالت درست به نظر نمی رسد، چون آیا جفا نیست مردم پس از چند بار بازرسی بدنی باز طبقه بندی شده و دست اول و دوم و چندم شوند.
- مسئله بعدی تعداد زیاد و بیش از اندازه خادمان و کارکنان حسینیه بود، که جلب توجه نموده و گاه تبدیل به معضل می شد، و باز شاید بتوان گفت این افراد به صورت اختیاری و خادم الحسین در این مکان فعالیت می کنند، اما باز باید گفت در اسلام و در نظامهای مدیریتی علمی، نظم و کیفیت و دقت امور مهمتر از نذر و خدمت است، و اگر این حضور باعث به هم ریختن نظم و رویه امور می شود مناسب نیست، آنچنان که علی (ع) می فرمایند: اوصیکم بتقوی الله و نظم امرکم.
- نکته جالب و تامل برانگیز اینکه، با دیدی عمیق به جایگاه مسئولین، متوجه می شدی که جای خالی سران و بزرگان بخشی از جناحها و احزاب کشور را، اعضا و سران جناح مقابل پرکرده است!
- همچنین جا دارد اشاره کنم که یکی از زیباییهای این محفل وجود اقشارمختلف مردم از هر تیره و قومی بود، طنین شیرین زبان آذری، لهجه گیرای اصفهانی، کاروانی که از اراک عازم شده بودند و ... زیبایی خاصی به حسینیه بخشیده بود.
- و نیز مناسب است که بگویم، حضور پر تعداد خودروهای عمومی یکی از ارگانهای کشور باعث به هم زدن تعادل حضار شده بود، گویی جهت شرکت در این مراسم اعضا و نیروهای این ارگان اولویت و سهم عمده و اکثریت را دارند.
