عجبا وا عجبا!
پیرامون بمب خبری ((وام هزار میلیون ریالی)) مجلس شورای اسلامی برای نمایندگان مجلس جهت تهیه مسکن و خودرو، چند نکته ظریف، اما مهم مترتب است که در این مقال در قالب سوالاتی ابراز می نماییم، امید اینکه ضمن تامل در بطن آنها، در صورتی که پاسخ یا نکته نظری را جهت روشن شدن بیشتر موضوع در نظر داشتید، نسبت به آگاهی از آن مشتاق خواهیم بود.
اما پرسش اول؛
1) سوال ما این است که همانطور که می دانیم حدود 800 میلیون ریال جهت تهیه مسکن نمایندگان، در اختیار ایشان قرار گرفته است، اما، نیک می دانیم که تهیه مسکن، حال چه بصورت اجاره یا رهن و ...بسی آسان تر و کم هزینه تر از ساخت مسکن است و آنطور که رییس مجلس در پاسخ منتقدان می گفت هدف، تهیه مسکن در جنوب شهر تهران بوده است، پس به این ترتیب می توان حدس زد که شاید حتی با 50 الی 100 میلیون ریال هم می توان خانه ای را در جنوب تهران تهیه کرد، اما برای همگان هویداست که ساخت مسکن حتی در ارزان ترین شهرهای ایران نیز به مبالغی نجومی وخیلی فراتر از اینها نیاز دارد، تا جاییکه در بادی امر تنها چند صد میلیون ریال هزینه اخذ مجوزهای دولتی و قانونی ساخت و ساز مسکن را تشکیل می دهد؛ اما چنان که می دانیم و رسانه های عمومی نیز ابلاغ نموده اند، سقف وام ساخت مسکنی که دولت به سازندگان مسکن در زمین های 99 ساله اعطاء می کند 150میلیون ریال است و یا سقف تسهیلات بانک مسکن برای ساخت مسکن 300 میلیون اعلام شده است! حال سوال این جاست که اگر با 150 میلیون ریال راهی به سوی ساخت مسکن باز است پس چرا برای تهیه مسکن نمایندگان ساده زیست و مظلوم مجلس، 800 میلیون کنار نهاده می شود؟ و یا به عبارتی دیگر اگر در جنوب شهر تهران با 800 میلیون ریال می توان مسکنی تهیه نمود، در آن صورت، آیا برای ساخت مسکن نباید تسهیلاتی چند ده برابر رقم اعطایی مجلس به نمایندگان را در نظر گرفت؟
و اما پرسش بعدی؛
2) با وجود اینکه سیر قهقرایی عملکرد، و نوع مدیریت مجلس در دوره های اخیر تقریباً برای همگان مسجل می شود، اما ادعاهایی مبنی بر اصلاح امور کشوری و نیز بسط و توسعه عدالت و صرفه جویی و کاهش هزینه ها و صیانت از بیت المال و حقوق مردم، همچنان ورد زبان گل های بهارستان است، و نیز همانها هستند که در برابرتک تک ریال های بودجه، برنامه ریزی کرده و مسئولیت دارند، و بودجه تمامی دستگاهها اصولاً در دل جعبه سیاه مجلس تعیین می شود، اما نکته این است تمام نمایندگان و کارکنان مجلس به همراه فضاهای اداری و ... مجلس، چه تعداد و وسعتی را شامل می شوند که بودجه هنگفتی را برای خود و یا اقمار منیرشان مانند مرکز پژوهش ها بریده می شود؟ صاحبان کرسی های سبز با چه منطق و ادله ای، و بر اساس کدام عدل و انصاف، بودجه های کلان و نجومی برای مجلس اختصاص می دهند، که هیئت رییسه آن حتی با دستانی باز و ولعی بی مثال، تسهیلات یک میلیارد ریالی را نثار همقطارانشان می کنند، تا مرکب و کلبه ای را برای خویشتن، جهت خدمت بیش از پیش به مردم فراهم کنند؟ آیا واقعاً مبلغی حول و حوش 300 میلیارد ریال به عنوان تسهیلات اعطایی ازبودجه مجلس ، و یا 04/6 میلیارد ریال بودجه مرکز پژوهش های مجلس در وضعیت فعلی کشور محلی از اعراب دارد؟
پیرامون بمب خبری ((وام هزار میلیون ریالی)) مجلس شورای اسلامی برای نمایندگان مجلس جهت تهیه مسکن و خودرو، چند نکته ظریف، اما مهم مترتب است که در این مقال در قالب سوالاتی ابراز می نماییم، امید اینکه ضمن تامل در بطن آنها، در صورتی که پاسخ یا نکته نظری را جهت روشن شدن بیشتر موضوع در نظر داشتید، نسبت به آگاهی از آن مشتاق خواهیم بود.
اما پرسش اول؛
1) سوال ما این است که همانطور که می دانیم حدود 800 میلیون ریال جهت تهیه مسکن نمایندگان، در اختیار ایشان قرار گرفته است، اما، نیک می دانیم که تهیه مسکن، حال چه بصورت اجاره یا رهن و ...بسی آسان تر و کم هزینه تر از ساخت مسکن است و آنطور که رییس مجلس در پاسخ منتقدان می گفت هدف، تهیه مسکن در جنوب شهر تهران بوده است، پس به این ترتیب می توان حدس زد که شاید حتی با 50 الی 100 میلیون ریال هم می توان خانه ای را در جنوب تهران تهیه کرد، اما برای همگان هویداست که ساخت مسکن حتی در ارزان ترین شهرهای ایران نیز به مبالغی نجومی وخیلی فراتر از اینها نیاز دارد، تا جاییکه در بادی امر تنها چند صد میلیون ریال هزینه اخذ مجوزهای دولتی و قانونی ساخت و ساز مسکن را تشکیل می دهد؛ اما چنان که می دانیم و رسانه های عمومی نیز ابلاغ نموده اند، سقف وام ساخت مسکنی که دولت به سازندگان مسکن در زمین های 99 ساله اعطاء می کند 150میلیون ریال است و یا سقف تسهیلات بانک مسکن برای ساخت مسکن 300 میلیون اعلام شده است! حال سوال این جاست که اگر با 150 میلیون ریال راهی به سوی ساخت مسکن باز است پس چرا برای تهیه مسکن نمایندگان ساده زیست و مظلوم مجلس، 800 میلیون کنار نهاده می شود؟ و یا به عبارتی دیگر اگر در جنوب شهر تهران با 800 میلیون ریال می توان مسکنی تهیه نمود، در آن صورت، آیا برای ساخت مسکن نباید تسهیلاتی چند ده برابر رقم اعطایی مجلس به نمایندگان را در نظر گرفت؟
و اما پرسش بعدی؛
2) با وجود اینکه سیر قهقرایی عملکرد، و نوع مدیریت مجلس در دوره های اخیر تقریباً برای همگان مسجل می شود، اما ادعاهایی مبنی بر اصلاح امور کشوری و نیز بسط و توسعه عدالت و صرفه جویی و کاهش هزینه ها و صیانت از بیت المال و حقوق مردم، همچنان ورد زبان گل های بهارستان است، و نیز همانها هستند که در برابرتک تک ریال های بودجه، برنامه ریزی کرده و مسئولیت دارند، و بودجه تمامی دستگاهها اصولاً در دل جعبه سیاه مجلس تعیین می شود، اما نکته این است تمام نمایندگان و کارکنان مجلس به همراه فضاهای اداری و ... مجلس، چه تعداد و وسعتی را شامل می شوند که بودجه هنگفتی را برای خود و یا اقمار منیرشان مانند مرکز پژوهش ها بریده می شود؟ صاحبان کرسی های سبز با چه منطق و ادله ای، و بر اساس کدام عدل و انصاف، بودجه های کلان و نجومی برای مجلس اختصاص می دهند، که هیئت رییسه آن حتی با دستانی باز و ولعی بی مثال، تسهیلات یک میلیارد ریالی را نثار همقطارانشان می کنند، تا مرکب و کلبه ای را برای خویشتن، جهت خدمت بیش از پیش به مردم فراهم کنند؟ آیا واقعاً مبلغی حول و حوش 300 میلیارد ریال به عنوان تسهیلات اعطایی ازبودجه مجلس ، و یا 04/6 میلیارد ریال بودجه مرکز پژوهش های مجلس در وضعیت فعلی کشور محلی از اعراب دارد؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر