برای چه؟
نخست باید اشاره کنم رشته و دانشجویان علمی و دانشگاهی مورد هدف این نوشته، رشته مدیریت و بخصوص مدیریت دولتی است، هر چند در ارتباط با دانشجویان سایر رشته ها نیز خالی از فایده نیست.
برای چه؟
برای چه بدنبال تحصیل، و گذراندن دوره کارشناسی ارشد هستی؟
آیا برای کسب علم، مدرک و نمره تلاش و تقلا داری؟
ابتدا باید بگویم این دیدگاه را از تلفیق و ترکیب رهنمودهای اساتید بزرگوارمان از جمله دکتر زاهدی، دکتر رضایی منش، دکتر شریف زاده، دکتر حسین پور .... به عاریه گرفته ام و اگر حقیقتی لطیف و رواست از دلسوزی و چیره دستی اساتید است، و اگر ناروا و گزاف می نماید، مطمئن باشید که از کوته نظری و کج اندیشی نگارنده می باشد.
خیر برای علم و مدرک و نمره نه. این آمد و شدم، این افت و خیزم و این حشر و نشرم با علوم و اساتید و صاحبان فکر و اندیشه برای علم و مدرک نیست.
برای کسب "غرور"، مجدانه پا در این رکاب نهاده ام. غرور نه به معنی تکبر در ساحت خدا و یا بندگان خدا.
غرور به این معنی که: کسب مشروعیت، و نیز دانایی و توانایی(دانش و توانش) لازم جهت مبادرت به یک دسته کنش ها، و گاه برخی واکنش ها.
باید اشاره کنم با این انرژی و وقت و سرمایه ای که صرف دانشگاه می شود می توان ده ها برابر علم و اطلاعات را تحصیل و تجمیع کنم، ولی؛ این غرور است که،
این غرور باید به من قدرت و جرات گزینش و انتخاب دهد، پشتوانه ای برای تصمیم گیریم باشد.
انگیزه ای جهت سوال نمودن ببخشد، مرا در معرض تعیین جایگاه شخصی ام، و ایفای مسئولیت قرار دهد.
این غرور به من اجازه می دهد:
در مقابل رییس جمهور ایستاده، او را مورد خطاب قرار داده، از وی سوال کنم،
در مقابل فرضیه و نظریه ( مثلاً استاد مدیریت دانشگاه تهران) اتخاذ موضع کنم،
بدنبال آینده سازی باشم، نه گذشته چینی و حال سوزی و آینده نگری،
بجای مهر تایید زدن بر وضع موجود، مجدانه به وضع مطلوب خیره شوم،
بجای اقامه مسلسل وار ((آری ))ها، یکبار هم که شده رنجوری ((نه)) گفتن را بر خود هموار کنم،
بجای موج سواری روی سراب های تقلید و تکرار و ترجمه، دستی نیز بر آتش کوره های تولید بگیرم.
احمد ساجدی
23/11/1387
آیا برای کسب علم، مدرک و نمره تلاش و تقلا داری؟
ابتدا باید بگویم این دیدگاه را از تلفیق و ترکیب رهنمودهای اساتید بزرگوارمان از جمله دکتر زاهدی، دکتر رضایی منش، دکتر شریف زاده، دکتر حسین پور .... به عاریه گرفته ام و اگر حقیقتی لطیف و رواست از دلسوزی و چیره دستی اساتید است، و اگر ناروا و گزاف می نماید، مطمئن باشید که از کوته نظری و کج اندیشی نگارنده می باشد.
خیر برای علم و مدرک و نمره نه. این آمد و شدم، این افت و خیزم و این حشر و نشرم با علوم و اساتید و صاحبان فکر و اندیشه برای علم و مدرک نیست.
برای کسب "غرور"، مجدانه پا در این رکاب نهاده ام. غرور نه به معنی تکبر در ساحت خدا و یا بندگان خدا.
غرور به این معنی که: کسب مشروعیت، و نیز دانایی و توانایی(دانش و توانش) لازم جهت مبادرت به یک دسته کنش ها، و گاه برخی واکنش ها.
باید اشاره کنم با این انرژی و وقت و سرمایه ای که صرف دانشگاه می شود می توان ده ها برابر علم و اطلاعات را تحصیل و تجمیع کنم، ولی؛ این غرور است که،
این غرور باید به من قدرت و جرات گزینش و انتخاب دهد، پشتوانه ای برای تصمیم گیریم باشد.
انگیزه ای جهت سوال نمودن ببخشد، مرا در معرض تعیین جایگاه شخصی ام، و ایفای مسئولیت قرار دهد.
این غرور به من اجازه می دهد:
در مقابل رییس جمهور ایستاده، او را مورد خطاب قرار داده، از وی سوال کنم،
در مقابل فرضیه و نظریه ( مثلاً استاد مدیریت دانشگاه تهران) اتخاذ موضع کنم،
بدنبال آینده سازی باشم، نه گذشته چینی و حال سوزی و آینده نگری،
بجای مهر تایید زدن بر وضع موجود، مجدانه به وضع مطلوب خیره شوم،
بجای اقامه مسلسل وار ((آری ))ها، یکبار هم که شده رنجوری ((نه)) گفتن را بر خود هموار کنم،
بجای موج سواری روی سراب های تقلید و تکرار و ترجمه، دستی نیز بر آتش کوره های تولید بگیرم.
احمد ساجدی
23/11/1387
یادآوری این نکته مهم است که متن فوق، حضوراً به تایید یکی از برجسته ترین اساتید دانشگاهی کشور رسیده ست.
*************************************************************************
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر